11 واقعیت شگفت انگیز درمورد عطسه

 

عطسه با چه سرعتی حرکت می‌کند؟ اصلا چرا عطسه می کنیم ؟

1. عطسه کردن از اعصابتان شروع می‌شود. این را نیل کائو متخصص آلرژی و آسم در مرکز آسم و آلرژی گرین ویل می‌گوید.

او اینطور توضیح می دهد که سیستم عصبی همه افراد به یک طریق یکسان سیم‌کشی شده است اما پیام‌هایی که در طول این عصب‌ها حرکت می‌کنند، راه‌های متفاوتی برای رفت‌و‌آمد به مغز انتخاب می‌کنند و همین مسئله باعث می‌شود عادت عطسه کردن در افراد مختلف متفاوت باشد.

او می‌گوید، "این انتقال عصب‌هاست که به مغزتان می‌گوید که چیزی در بینی شما هست که باید بیرون بیاید!"

2. عطسه کردن از بدنتان محافظت می‌کند. دکتر کائو می‌گوید، "عطسه کردن بخش مهمی از فرایند ایمنی بدن است که کمک می‌کند سالم بمانید.

عطسه با پاک کردن بینی از باکتری‌ها و ویروس‌ها از بدنتان محافظت می‌کند. وقتی چیزی وارد بینی شما می‌شود یا با محرکی روبه‌رو می شوید که مرکز عطسه که در پایین ساقه مغز قرار گرفته‌است در مغزتان را تحریک می‌کند، پیام‌هایی سریعاً برای بستن گلو، چشم‌ها و دهانتان فرستاده می‌شود. سپس، عضلات سینه‌تان شدیداً منقبض می‌شوند و بعد عضلات گلویتان به سرعت باز و آزاد می‌‌شوند. درنتیجه این، هوا—به همراه بزاق و ماده مخاطی—با شدت از دهان و بینی‌تان بیرون می‌آید. و همین می‌شود که عطسه می‌کنید.

3. عطسه سریع اتفاق می افتد. عطسه ها با سرعت 100 مایل در ساعت حرکت می‌کنند. یک عطسه می‌تواند 100،000 میکروب را وارد هوا کند.

4. برداشتن ابرو ممکن است موجب عطسه شود. برداشتن ابرو روی عصبی در صورتتان که مسیر بینی را تامین می‌کند اثر می‌گذارد. و درنتیجه عطسه می‌کنید.

5. هیچوقت در خواب عطسه نمی‌کنید. وقتی می‌خوابید، اعصاب عطسه هم می‌خوابند—و این یعنی وقتی خوابید معمولاً عطسه نمی‌کنید.

6. ورزش ممکن است عطسه‌تان بیندازد. دکتر کائو اعتقاد دارد که ورزش موجب عطسه کردن می‌شود. او می‌گوید، وقتی بیش از حد به جسمتان فشار می‌آورید، تنفستان زیاد می‌شود و درنتیجه، بینی و دهانتان خشک می‌شود. به این ترتیب، بینی شما با شروع به ترشح که موجب عطسه می‌شود به این مسئله واکنش می‌دهد.

7. طولانی‌ترین عطسه: 978 روز که توسط دونا گرفیت از انگلستان به ثبت رسیده است.

8. نورآفتاب موجب عطسه کردن می‌شود. نورآفتاب باعث می‌شود که یکی از هر سه نفر به عطسه بیفتند. البته حساسیت به نورآفتاب مسئله ای ارثی است—این هم یک چیز دیگر که می‌توانید گردن پدر ‌و ‌‌‌مادرتان بیندازید!

9. رابطه جنسی هم می‌تواند محرک عطسه باشد. بیشتر از آنچه که فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد. محققان باور دارند که تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک در برخی افراد پیام‌هایی ارسال می‌کند که نه فقط باعث می‌شود این افراد از رابطخ جنسی خود لذت ببرند، بلکه بعد از اتمام آن عطسه کنند.

10. پرعطسه‌ترین حیوان: ایگوانا. طبق تحقیقات ایگوانا بیشتر از سایر حیوانات عطسه می‌کند. عطسه کردن معمولاً برای بیرون کردن برخی نمک‌های خاص که از محصولات فرعی فرایندهای گوارشی آنهاست اتفاق می‌افتد.

11. چطور عطسه را متوقف کنید؟ بااینکه هنوز ثابت نشده است اما نفس کشیدن از راه دهان و گرفتن بینی در آن زمان می‌تواند چاره‌ساز باشد.

خرافات مربوط به عطسه

گذشته از این واقعیت‌های عجیب درمورد عطسه، خرافات زیادی هم درمورد عطسه وجود دارد.

بعنوان مثال، درست نیست که وقتی عطسه می‌کنید قلبتان می‌ایستد. وقتی سینه‌تان به خاطر عطسه منقبض می‌شود، جریان خونتان هم موقتاً منقبض می‌شود. درنتیجه، ریتم قلبتان تغییر می‌کند اما توقف نمی‌کند.

و وقتی عطسه می‌کنید کره چشمتان بیرون نخواهد پرید. بعضی افراد موقع عطسه کردن به طور طبیعی چشم‌هایشان را می‌بندند اما اگر بتوانند آنرا باز نگه دارند، چشم‌هایشان بیرون نخواهد پرید! دکتر کائو می‌گوید، "بااینکه فشارخون پشت چشم موقع عطسه کردن کمی بالا می‌رود اما آنقدر زیاد نیست که چشم‌هایتان را از حدقه بیرون کند."

خیلی‌ها هم عقیده دارند وقتی عطسه می‌کنید باید کاری که مشغول انجام آن هستید را متوقف نموده و صبر نمایید برخی نیز اعتقاد دارند دوستی به ملاقاتتان می‌آید و اگر گربه‌تان عطسه کند باران خواهد آمد.

درمورد گفتن واژه عافیت باشید بعد از عطسه به همدیگر، دکتر وود توضیح می‌دهد که واژه عطسه به یونانی “pneuma” به معنای روح می‌باشد.

او می‌گوید، "دعای خیر عافیت باشید بعد از عطسه از عقاید قدیمی است. در گذشته عطسه را تجربه‌ای نزدیک به مرگ می‌پنداشتند و تصور می‌کردند که دعای خیر روح فرد را از بیرون شدن از بدنش نجات می‌دهد و از وارد شدن شیطان به بدنش جلوگیری می‌کند."

همین مسواک زدن که عامل مهم سلامتی دهان و دندان و در نتیجه کل بدن است، گاهی برای مینای دندان مضر است...


همین مسواک زدن که عامل مهم سلامتی دهان و دندان و در نتیجه کل بدن است، گاهی برای مینای دندان مضر است.
پزشکان متخصص توصیه می‌کنند پس از خوردن مواد غذایی یا نوشیدنی‌های اسیدی مانند آب پرتقال، حداقل تا نیم ساعت از مسواک زدن خودداری کنید، زیرا اسید حاصل از این نوع نوشیدنی‌ها، مینای دندان را ضعیف می‌کند و مسواک زدن بلافاصله پس از خوردن چنین مواد غذایی می‌تواند به مینای دندان صدمه بزند.
همچنین در صورتی که دندان خود را ترمیم کرده‌اید، تا 8 ساعت از مسواک زدن خودداری کنید تا موادی که برای پر کردن دندان شما استفاده شده اند، سفت شوند.
البته مسواک زدن به تنهایی نمی‌تواند تمام پلاک‌های دندان را از بین ببرد. متخصصان استفاده از دهان‌شویه‌های ضد میکروب و نخ دندان را در کنار مسواک زدن توصیه می‌کنند.
استفاده از نخ دندان پس از خوردن هر نوع ماده غذایی را باید به یک عادت روزانه تبدیل کرد تا ذرات غذاهایی که میان دندان‌ها گیر کرده اند، تمیز شوند و از این طریق، پلاک‌ها و باکتری‌های مضر در محیط دهان کاهش یابند.
در ضمن مراجعه منظم به دندانپزشک و چکاپ دندان هایتان را فراموش نکنید.

ساعت‌های طولانی که هر هفته کار می‌کنید ممکن است برای سازمان شما خوب باشد، ولی برای مغزتان خیلی خوب نیست.

ساعت‌های طولانی که هر هفته کار می‌کنید ممکن است برای سازمان شما خوب باشد، ولی برای مغزتان خیلی خوب نیست. براساس تحقیقی طولانی مدتی که بر روی کارکنان بریتانیایی انجام شده، کار بیش از اندازه می‌تواند فرایند ضعیف شدن حافظه و توانایی تفکر به علت پیری را تسریع کند.

پیش از آن در سال 1985 محققات تحقیقی تحت عنوان Whitehall II را آغاز کردند که تأثیر کار، طبقه اجتماعی، عوامل روان‌شناختی و سبک زندگی را بر گسترش ابتلا به بیماری‌های مزمن در میان هزاران مرد و زن شاغل در 20 دفتر خدمات شهری لندن بررسی می‌کرد. بین سال‌های 1997 تا 1999 و بین سال‌های 2002 تا 2004، تعداد 2214 نفر از داوطلبان آزمایش‌های طراحی شده برای اندازه‌گیری کارکرد قوه تشخیص (Cognitive Function) را گذراندند. آزمایش‌ها شامل ارزیابی حافظه شفاهی و مهارت‌های گفتاری، هوش سیال (Fluid Intelligence) ـ که با حافظه کوتاه مدت، تفکر انتزاعی، خلاقیت و حل مسئله مرتبط است ـ و هوش کریستال شده (Crystallized Intelligence) ـ دانش انباشته شده در طول زندگی که از آموزش، کار کردن و تجربیات فرهنگی به دست می‌آیند ـ بود. هوش سیال با افزایش سن، بیماری یا جراحت تحت تأثیر قرار می‌گیرد؛ در حالی که هوش کریستال شده در سنین 60 و 70 سالگی رو به افزایش می‌گذارد و تا 80 سالگی هم شروتع به کاهش نمی‌کند.

در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که 40 ساعت یا کم‌تر در هفته کار کرده بودند، کسانی که بیش‌تر از 55 ساعت در هفته کار کردند نمرات کم‌تری در آزمایش‌های لغت‌شناسی (Vocabulary) در آزمایش‌های اولیه و انتهای دوره به دست آوردند. آن‌ها هم‌چنین در آزمایش دوم کاهش بیش‌تری را در هوش سیال نسبت به آزمایش اول از خود نشان دادند. این رابطه حتی با بررسی‌های بیش‌تر روی عوامل تأثیرگذار بر قوه تشخیص ـ مانند: تحصیلات، شغل، بیماری، استرس، خواب و … ـ به شدت تقویت شد.

این مطالعه اخطاری در مورد کار زیاد نداد و این را هم ثابت نکرد که کار زیاد برای مغز بد است. انحرافات بسیار زیادی در امتیاز به دست آمده در هر گروه وجود داشت ـ بعضی از افراد که ساعت‌های زیادی کار می‌کردند در آزمایش‌ها به شکل وحشتناکی خوب بودند، در حالی که برخی از افرادی که در گروه 40 ساعت کار و کم‌تر قرار داشتند نتایج ناامیدکننده‌ای داشتند. نتیجه این تحقیق کشف وجود رابطه‌ای میان کار بیش از حد و کارکرد قوه تشخیص آدمی بود که البته یک رابطه علت و معلولی نیست. امکان دارد نتایج این تحقیق دلخواه کسانی که زیاد کار می‌کنند نباشد و این موضوع بر کسب امتیازهای پایین توسط این افراد در آزمایش‌های مورد استفاده برای سنجش قوه شناختی تأثیر بگذارد. محققان یک توضیح احتمالی دیگر برای نتایج این تحقیق دارند و آن این‌که افرادی توانایی تفکر پایینی دارند، زمان بیش‌تر برای تکمیل کارشان صرف می‌کنند و در نتیجه به زمان بیش‌تری نیز نیازمند هستند.

  اجازه دهید فرض کنیم که چیزی در مورد کار زیاد وجود دارد که می‌تواند مشکلاتی را در آینده برای مغز ایجاد کند. این تأثیر کوچک و احتمالا غیرقابل اجتناب است. کار زیاد می‌تواند از دو راه اصلی به مغز و بدن ضرر برساند: افزایش استرس و با جایگزین شدن ورزش کردن، غذاهای سالم و سایر رفتارهای خوب. اگر شما زیاد کار کردن را سودمند و نیروبخش می‌یابید و آن را جایگزین روابط خود با دیگران نمی‌کنید، زیاد کار کردن احتمالا می‌تواند برای مغز شما مفید باشد. اگر کار برای شما طاقت‌فرسا است و مزاحم خواب شما می‌شود و شما را مجبور می‌کند تفریح را کنار بگذارید، توجه به سلامت روانی، فیزیکی و احساسی‌تان می‌‌تواند به هشیاری مغز شما برای در زمانی که سن‌تان بالا می‌رود کمک کند.

4 راه برای هشیار کردن مغزتان عبارتند از:

1. ورزش کردن: این برای مغزتان همانند بدتان مفید است.
2. خودتان را از استرس‌ آزاد کنید: این‌که هر روز 10 دقیقه ساکت در گوشه‌ای بنشینید یا از تکنیک‌های ریلکس شدن استفاده کنید، می‌تواند به از بین بردن استرس ـ چیزی که برای مغز بسیار مضر است ـ کمک کند. این کار هم‌چنین راه خوبی است برای اعمال کنترل بیش‌تر بر زندگی‌تان.
3. ارتباط با خانواده و دوستان: روابط انسانی می‌تواند به حفظ سلامت روانی و فیزیکی کمک کنند.
4. کار متفاوتی انجام دهید: کارتان را کنار نگذارید، چرا که این می‌تواند یک تغییر فریب‌دهنده باشد. قایق‌سواری کنید، درس پیانو بگیرید، به یک دانش‌آموز درس دهید، هم‌زمان با ناهار شطرنج بازی کنید و کارهای دیگری از این قبیل.

زمان استراحتی که به خود می‌دهید شما را دوباره سرشار از انرژی می‌سازد و می‌تواند برای کارتان هم مفید باشد!
 

امروزه بسیاری از افراد برای چندین بار در هفته غذای خود را پشت میز کارشان میل می کنند. ولی در هر حال میز کارتان مکان مناسبی برای غذا خوردن نیست و غذا خوردن سر میز کار و جلوی کامپیوتر مشکلاتی را به همراه دارد. لذا در این مقاله ابتدا به دلایل اینکه چرا نباید پشت میز کار غذا بخورید می پردازیم، و سپس از آنجا که بسیاری از افراد گزینه دیگری ندارند و مجبور هستند غذایشان را پشت میز کارشان میل کنند در ادامه مطلب نکاتی را برای چگونگی تغذیه سالم تر در محیط کار و پشت میز کار بیان می داریم.

عوارض غذا خوردن پشت میز کار:
یکی از بزرگترین عوارض غذا خوردن پشت میز کار آن است که نمی توانید بر روی غذای مصرفی خودتان تمرکز و توجه کافی داشته باشید. وقتی شما به جای تمرکز بر غذای مصرفی تان سرگرم فرستادن ایمیل و پاسخ به تلفن و مرتب کردن اوراق باشید ممکن است ناخواسته پرخوری کنید در واقع صرف غذا پشت میز کار، باعث عدم تمرکز بر میزان غذای مصرفی در شما می باشد. وقتی شما در پشت میز کار نشسته اید این احتمال زیاد است که چند کار را با هم انجام دهید و به مقدار غذای مصرفی تان توجه کافی نداشته باشید. در واقع غذا خوردن پشت میز کار به این معناست که شما به جای نشستن پشت کامپیوتر برای 8 ساعت در روز ، در واقع برای 9 ساعت در روز این کار را می کنید.

غذا خوردن پشت میز کار از بلند شدن از سر جایتان و فاصله گرفتن از دفتر کار و یا محل کارتان جلوگیری می نماید ولی شما برای بهبود پمپاژ قلب و جریان خونتان نیازمند قدری استراحت و حرکت هستید. لذا زمان صرف ناهار بسیار مهم است و این فرصت را به شما می دهد که این استراحت را در روز تجربه نمایید. ولی اگر شما پشت میز کارتان باقی بمانید این فرصت را از خود می گیرید.

به غیر از عوارض مذکور، غذا خوردن پشت میز کار یک مکان مناسب روزانه برای رشد باکتری ها و میکروب ها را فراهم می کند. در ضمن اگر از جمله افرادی هستید که وسط غذا خوردنتان به دلیل کار از جای خود بلند می شوید و برای مثال نیم ساعت از خوردن ناهار باز می مانید و مجددا باز می گردید و به دلیل پر مشغله بودن صرف ناهارتان مدت زیادی طول می کشد پس جای نگرانی هایی از بابت درجه حرارت و ایمنی و رشد میکروب در غذایتان وجود دارد. به عبارت دیگر در درجه حرارت اتاق بسیاری از غذاها می توانند محیط مناسبی برای رشد باکتری ها گردند.

میز غذایی که محل خوردن غذاها و خوراکی ها می باشد می تواند بسیار آلوده باشد و در واقع صرف غذا و خوراکی پشت میز کار به ویژه وقتی که نظافت و تمیز کردن منظم میز کار رعایت نشود می تواند میز را به یک کافه تریا برای باکتری ها مبدل کند. وقتی همزمان با صرف غذا کار کنید گوشی تلفن شما و صفحه کلید کامپیوتر و موس و همه ابزار های شما آلوده خواهند شد. برای آزمایش کردن میزان آلودگی میز کارتان صفحه کلید (کی برد) را بعد از صرف غذا برعکس کنید و نگاه کنید که چقدر خرده نان و خرده غذا از آن بیرون می ریزد هر چقدر که ریزش خرده غذاها بیشتر باشد یعنی شما در آلوده کردن میز کارتان موفق تر بوده اید.

نکاتی برای غذا خوردن سالم تر در پشت میز کار:
اگر علی رغم همه توضیحات فوق الذکر، بازهم می خواهید غذایتان را پشت میز کارتان میل کنید و در واقع چاره دیگری ندارید. در اینجا راهکارهایی را برای تغذیه سالم در پشت میز کار بیان می داریم:

1- در هنگام غذا خوردن چشمتان به ظرف غذا و غذایی که می خورید باشد
و وقتی که پشت میز کار غذا می خورید حواستان به غذایی که در دهان می گذارید باشد و اجازه ندهید که به خاطر اینکه حواستان معطوف یک ایمیل و یا یک مورد کاری است بیش از حد غذا بخورید . برای غذای ناهار باید یک وعده غذایی با حجم متعادل را مصرف نمایید ولی نه در حدی که احساس سیری بیش از حد و رخوت بعد از صرف غذا را داشته باشید.

2- ناهارتان را خودتان از منزل بیاورید و از غذاهای پرکالری و فست فود اجتناب کنید.
در واقع ناهار فرصت خوبی است برای اینکه غذاهای سالم بخورید لذا با خود غذاهای سالم و سبک و سالاد ( مثل سالاد مرغ و سبزیجات) و آجیل و... بیاورید. اگر با خود غذاهای سالم حاوی سبزیجات را بیاورید مواد مغذی مهم از جمله پروتئین و فیبر را دریافت می نمایید. از مصرف ناهار های گران قیمت و پر حجم و پرکالری و پر چرب که مواد مغذی چندانی هم ندارند پرهیز نمایید. برای حفظ ایمنی غذا از ظروف مخصوص غذا که غذا را خنک نگه می دارند برای حمل غذا استفاده کنید و سپس آن را به یخچال موجود در محل کارتان منتقل نمایید و اجازه ندهید منتقل کردن غذایتان به یخچال بیش از 2 ساعت به طول انجامد.

3- هر زمان که فرصت داشتید به قدم زدن و پیاده روی بپردازید.
ما به طور ژنتیکی برای حرکت خلق شده ایم نه سکون، بنابراین صرف غذا پشت میز کار در جایی که روز طولانی ای را بدین منوال در پیش رو دارید ایده خوبی نیست. اگر مجبور هستید که پشت میزتان غذایتان را صرف کنید به دنبال راهکارهایی برای حرکت در بقیه اوقات روزتان باشید. سعی کنید در مسیر برگشت به خانه قدری پیاده روی داشته باشید. بهتر است برای پیشگیری از یک الگوی زندگی ساکن و بدون حرکت در هنگام بیدار شدن از خواب و یا در اواخر روز قدری پیاده روی و ورزش داشته باشید.

4- میز کار خود را تمیز و ضد عفونی کنید.
روزی یکبار تمیز کردن میز کارتان با مواد ضد عفونی کننده کافی است. پاک کردن میز تنها با دستمال کاغذی فایده چندانی ندارد و در از بین بردن آلودگی ها موثر نیست. از تمیز بودن تلفن و کامپیوتر و موس و صفحه کلیدتان اطمینان حاصل کنید و از لمس کردن آنها در هنگام صرف غذا اجتناب کنید. همچنین برای جلوگیری از آلوده شدن غذایتان نظافت دستانتان را رعایت کنید و شست و شوی دست ها قبل از غذا را انجام دهید و همچنین یک ضد عفونی کننده برای دست را همیشه در کشوی محل کارتان داشته باشید.

5- می توانید در هنگام صرف غذا بر روی میز کارتان از یک روکش یا رومیزی کوچک استفاده کنید
که مانعی خواهند بود بین میکروبها و غذای شما.

6- غذایتان را به همراه یک دوست یا همکار صرف نمایید
تا فرصتی را برای استراحت و تجدید روحیه و تعامل با همکاران به خود بدهید.

7- غذا خوردن پشت میز کار را تبدیل به یک عادت برای خود نکنید.
برخی مواقع برای شما میسر است که غذایتان را پشت میز کارتان نخورید ولی چون تبدیل به عادت شده است ناخواسته پشت میز کار غذا می خورید (حتی گاهی در منزل خودتان!) و این رفتار غلط تبدیل به یکی از عادت های روزمره تان می گردد. لذا هر زمان که برایتان میسر شد غذایتان را در آرامش و مکان مناسب تر میل کنید.

در این شرایط، بسته به عمق آسیب پوستی، ممکن است پزشک برای این افراد از درم ابریژن یا عمل جراحی استفاده کند. درباره این مشکل و راه‌های درمان آن با دکتر نیلفروش‌زاده، متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفتگو کرده‌‌ایم.

آقای دکتر! چرا جای جوش‌ها در صورت بعضی‌ها پر از چاله چوله می‌شود؟
یکی از مشکلاتی که در سنین بحران‌ساز، یعنی در سنین ازدواج، مورد توجه جدی قرار می‌گیرد؛ ظاهر ناخوشایند آثار زخم‌های صورت است که عمدتا توسط جوش‌های چرکی و عمیق صورت و یا در اثر عواملی مانند آبله مرغان و جراحات پوستی ناشی از ضربه و تصادفات یا بیماری‌های دیگر به‌وجود می‌آید. اگر چه جوشگاه‌های پوستی از نظر دیگران می‌تواند خیلی خفیف و نامشخص باشد ولی با این حال، برای خود بیمار بسیار قابل توجه است.

می‌شود از آنها پیشگیری کرد؟
بله؛ پیشگیری از ایجاد اسکار (جوشگاه) بسیار ساده‌تر از درمان است؛ لذا در اکثر موارد، تاکید بر درمان طبی زودرس و طولانی تا پایان بیماری است. در جوش غرور جوانی، اسکارها می‌توانند از سوراخ‌های کوچک که ممکن است با سوراخ‌های گشاد غدد چربی پوست اشتباه شوند تا ضایعات آبله‌ای شکل بزرگ و عمیق وجود داشته باشند. این جوشگاه‌ها می‌توانند صورت، پشت، سینه و حتی بازوها را گرفتار کرده و فرو رفته یا برآمده باشند.

راه درما‌ن آن چیست؟
روش‌های مختلف درمان اسکار یا جوشگاه‌های صورت عبارت‌اند از: تراشیدن پوست، استفاده از لیزر CO2، عمل جراحی برداشتن اسکار، برآمده کردن پوست و گرافت پوستی، تزریق مواد پرکننده اسکار و پیلینگ یا لایه‌برداری پوست که براساس شدت و گستردگی ناهنجاری پوست در افراد مبتلا می‌توان روش مناسب را انتخاب کرد.

سایش پوست هم موثر است؟
بله؛ در روش درم آبریژن به وسیله عمل تراش پوست لایه سطحی پوست ساییده شده و در نتیجه لایه زیرین پوست که ظاهر صاف‌تر و شفاف‌تری دارد، جایگزین آن می‌شود. همچنین لایه زاینده پوست تا مدت ? ماه بعد فعال‌تر بوده و سرعت رسیدن سلول‌های عمقی پوست به سطح پوست بیشتر شده و کلاژن‌سازی در ناحیه درم فعال‌تر شده و استحکام درم بیشتر می‌شود. کلیه این اتفاقات باعث کم شدن عمق اسکار (جوشگاه)و فرورفتگی پوست یا از بین رفتن آن می‌شود. استفاده از کرم‌های مخصوص که قبل از عمل باعث تحریک پوست و لایه‌برداری می‌شود، چند هفته قبل از عمل ضروری بوده و باعث سریع‌تر شدن ترمیم پوست پس از عمل ساییدن پوست می‌گردد.

چه مراقبتی لازم است؟
پس از عمل با پانسمان مخصوص روی پوست پوشانده شده و بعد از ? تا ? روز، پانسمان برداشته می‌شود و پس از دو هفته بیمار می‌تواند با استفاده از وسایل ضدآفتاب به محل کار خود برود. البته تا مدت ? ماه بیمار نباید در معرض مستقیم نور آفتاب قرار بگیرد. بیماران که سابقه عفونت تبخال و یا سابقه عدم ترمیم زخم دارند و همچنین کسانی که قرص اکوتان مصرف می‌کنند، باید قبل از عمل به پزشک اطلاع دهند.

جراحی هم گاهی لازم است؟
بعضی مواقع جوشگاه‌های عمیق پوست صورت را با عمل جراحی برداشته و محل را بخیه می‌زنیم. در برخی بیماران لازم است اسکارهای عمیق توسط تزریق کلاژن پر شده و یا در بعضی موارد پیوند پوست از پشت گوش به ناحیه فرو رفته پوست انجام می‌شود. انواع مختلف پیلینگ، به تنهایی یا همراه ساییدن پوست برای بهبود جوشگاه‌های سطحی و التهابی پوست انجام می‌شود که این عمل اگر همراه با مصرف طولانی مدت اسیدهای رتینوییک و ترکیبات آلفاهیدروکسی‌اسید باشد، به‌خصوص در افراد با پوست سفید و روشن نتایج خوبی دارد.

لیزر چه‌طور؟
امروزه از لیزر دی‌اکسیدکربن، در درمان اسکارهای پوستی نیز استفاده شده است که نتایج خوب بوده و با عمل ساییدن پوست قابل مقایسه است و عوارض محدودی گزارش شده است.

با تیرگی جای جوش‌ها چه کنیم؟
درمان تیرگی پس از التهاب ناشی از جوش‌های دستکاری شده، مشکل و طولانی است و برای حصول نتایج مورد قبول، ? تا ?? ماه وقت لازم است. استفاده روزانه از ضدآفتاب‌های با طیف وسیع بخش مهمی از درمان است. انواع متفاوتی از کِرِم‌های موضعی در درمان تیرگی پس از التهاب استفاده می‌شود که شامل کرم‌های هیدروکینون، ترتینویین، اسیدگلیکولیک و آزلاییک‌اسید است. استفاده از پیلینگ‌های شیمیایی در به دست آمدن نتایج عالی نیز موثر است.

و درمان‌های دیگر؟
سایر درمان‌ها شامل استفاده از تری‌کلرواستیک‌اسید و کرایوتراپی سطحی با نیتروژن مایع است که البته در افرادی با پوست تیره به دلیل احتمال ایجاد اسکار (جوشگاه) بهتر است انجام نشود. استفاده از کِرِم‌های پوشاننده برای مناطق درگیر نیز می‌تواند از لحاظ ظاهری برای فرد موثر باشد. رتین‌آلدیید و یا اسید‌گلیکولیک نیز می‌تواند در درمان تیرگی پس از التهاب در مورد جوش صورت استفاده شود.