هَل مِن ناصر یَنصُرنی?

عاشورا ، روح زندگی ـ هر چه میخواهد دل تنگت بگو

آرام، آرام داریم به محرّم الحرام نزدیک می شویم و چه تند، تند می گذرد روزهای پایانی ذی الحجّه.

محرّم و در ادامه اش عاشورا که می آید انگار روح تازه ای به زندگی نیمه مرده مان دمیده می شود، در این میان روزمرّگی ها و شاید روزمُردگی هایمان با آمدن "عاشورا" به زندگی تبدیل شود.

عاشورا، روح زندگی است.

و زندگی، در نبود تقدیر و تفکّر عاشورائی، جنازه ای بیش نیست.

عاشورائی بودن، یک هویّت انسانی است ـ یک فرهنگ متعالی است برای پَر کشیدن از این خاکِ دست و پا گیر ـ کربلا یک موقعیت است برای شروع و عاشورا زمانی برای حرکت.

آن روز که " ابراهیم(ع) " ، سینه به سینهء نمرود ، بر می خیزد
حرکت ، قیام و در آتش در آمدنش ، یک حرکت عاشورائی است!
و آن وقت ، که " موسی" ، فرعونیان را ، به دل ِ نیل می کشاند ـ
روح ِ رفتارش عاشورائی ست.
و در یک سخن،
هر کس ، در هر نقطه ، حرکتی برای سامان دادنِ وضعیّت دنیا ، و برای رو به قبله کردنِ جهان و زندگی ، صورت می دهد ـ

  آن حرکت ، یک رفتار و عمل عاشورائی ست *

خدایا این عاشورا، عاشورائی ام کن 

خدایا این عاشورا، جهت ام را به قبله ات بگردان 

خدایا این عاشورا، به زندگی ام روح تازه ای ببخش

خدایا این عاشورا، کمک کن حرکتی برای سامان دادنِ بی سر و سامانی ام کنم .....